De grote dag

Een rotnacht gehad. Charisje heeft de hele nacht gehoest en slijm opgegeven. Om 4u30 viel ze eindelijk in slaap, was Eoben wakker en moest overgeven. Weinig slaap is geen slaap geworden. Alleen Thalan sliep en was met geen stokken wakker te krijgen. Gelukkig maar.

Naarmate de nacht vorderde, begon mijn maag ook meer en meer te draaien. De kindjes gaan niet naar school, ik kan toch nog vlug mee met Nandje. Vlug vlug vlug

alles regelen : Mamie optrommelen, naar ziekenhuis rijden (er komt al veel volk toe ’s morgens in het UZ!), naar de kamer. Ze hebben nog een beetje gewacht, ik kon mee naar het operatiekwartier.

Lucretia kon mee tot wanneer Nandje in slaap gebracht was. Aangeslagen kwam ze terug, ik ijsbeerde ondertussen de gang op en af. Je kan niet niets doen, je bent volkomen machteloos. Nodeloos te zeggen dat we beiden geen hap door de keel kregen. Omdat de kindjes ziek zijn, kwamen we gewoon terug naar huis. Ik voelde me slecht, Lucretia deed nog wat was en het huishouden.

Tegen 12u zakten we af naar het UZ. Onderweg kregen we een telefoontje van de chirurg : de operatie is goed verlopen. De adrenaline stroomt door je lijf, op slag beter. Toch duurde het nog anderhalf uur vooraleer we ons oogappeltje te zien kregen. Wederom welkom aan de misselijkheid.

De operatie is slecht gestart. Kort na de verdoving vielen zijn hartfuncties pijlsnel naar beneden, zodat een kleine rea(nimatie) nodig was en ze hem zo snel mogelijk aan de hart-long-machine aangesloten hebben. Het was even snel doorwerken. Eens de operatie aan de gang was, bleek pas echt hoe slecht de situatie was : de vernauwing was groter dan gezien op de echo, de aortaklep was te klein en verdikt. Met behulp van  het hartzakje hebben ze de vernauwing opgelost, alsook de aortaklep vergroot en gereconstrueerd. Het verdere verloop van de operatie ging vlot. Het afkoppelen van de machine en het heropstarten van zijn hartje vormden geen probleem. De operatie werd uitgevoerd zonder bloedtransfusie. Ze kunnen toch veel. De beste hartchirurg van Gent en verre omstreken (zelfs vanuit Nederland komt men naar haar) heeft de operatie uitgevoerd.

Maar hij heeft diep gezeten. Langer uitstel van de operatie had waarschijnlijk fatale gevolgen. Die gedachte grijpt je zo naar de keel, dat het surrealistisch wordt. Op een gegeven moment werd het me wat teveel, ik had frisse lucht nodig. Maar hij wordt omringd door de beste zorgen. Het komt allemaal in orde, daar twijfel in niet aan. Het is een vechtertje.