Over acrobaten en astronauten

De longonsteking gisteren viel al bij al mee. Ze was niet bacteriëel van aard, maar volledig toe te schrijven aan het vocht rond de longen. Vergelijkbaar met een gewrichtsontsteking na een overbelasting. Onmiddellijk werden vochtafdrijvende middelen toegediend. Het is allemaal balanceren als een acrobaat op een slappe koord. De medicatie moet afgebouwd worden, maar dan treden er afkickverschijnselen op die dan weer met andere medicatie verholpen moet worden. De beademing moet naar beneden omdat hij er anders te afhankelijk van wordt, maar het hart willen ze zou weinig mogelijk belasten om het herstel te bevorderen. Liever de medicatie conservatief verlagen dan enkele uren later de dosis te moeten verdubbelen. Hij ligt als het ware in een klein laboratorium waar minitieus alle parameters gecontroleerd worden.

Chapeau voor de medische staf! Maar zowel de chirurg als de cardioloog hebben er goed oog in dat alles in orde komt. Hij is de held van de dienst : zo’n herstel van Nandje hadden ze niet verwacht. De eerste impressies waren zelfs somber, ze vreesden zelfs even …

Maar het is een sterk kereltje! Zijn herstel gisteren en vannacht was opnieuw fenomenaal, de vochtafdrijving ging zeer vlot! Deze nacht werd de beademing opnieuw losgekoppeld om 3u (pas op mama en papa, als jullie komen niet verschieten als hij opnieuw beademd wordt). Deze morgen met een klein hoopvol hartje terug naar het UZ, – zagen we tot onze verbazing daar wel geen astronaut liggen? Zijn toestand was goed: de beademing weg, de koepel is er enkel om zijn dekentje over te leggen, zodat het wat donkerder is. Met net de verzorging achter de rug lag hij wat rond te kijken – ja, hij is wakker! De eerste hese kreuntjes klinken als muziek in de oren. Zelfs een zuinig lachje kan er vanaf! Nandje is terug!

Het goede nieuws blijft nog even komen: bijna alle medicatie is gestopt, veel van het teveel aan vocht is verdwenen, de resterende medicatie (cortisone en morfine) gaat men de komende twee dagen proberen af te bouwen, deze nacht heeft hij zijn eerste vuile pamper gehad… En deze middag gaat men het eerste flesje proberen. Zelfs de babysitter werd even bovengehaald. De artsen gaan zelfs proberen een rammelaar-boog-ding-iets te maken met wat ze kunnen vinden (spuitjes, …). Ik ben benieuwd wat dat zal worden 🙂

Een zucht van verlichting, we kunnen voorzichtig positief zijn. Hopelijk zijn er niet teveel tegenslagen meer.